Lieve bloggers,

Ik ben hier nu een weekje. De hitte begint eindelijk te wennen.
Snachts kan ik slapen met een laken over mij in plaats van badend in het zweet. :)

De eerste week op het project heb ik kennisgemaakt met het hoofd van het dispensair Soeur Madeleine, een kleine vinnige dame.
Het hoofd van het klooster is Soeur Angele.

Ons gebouwd wordt ordelijk gehouden door concierge Stanislas.
Hij woont onder ons met zijn gezin: zijn vrouw, 2 zonen,een nichtje, haar kindje, en ik denk nog enkele neven ofzo, dat weten we niet goed.
Zij zijn super vriendelijk en open naar ons toe. We hebben er al bijna elke avond bijgezeten om te praten.
Ze hebben ons uitgenodigt om zondag mee naar de mis en de markt te gaan. Ook mogen we elke zondag bij hun gaan eten.
We hebben al één keer meegegeten en het is super lekker. Thieboudienne = rijst + vis + groentjes Ze gebruikenwel veel ajuin in hun gerechten, maar ongelofelijk lekker.
Neexna betekent lekker in het wolof, uitgesproken neechna. We leren heel veel woordjes bij dankzij hun.

Ons eigen keukentje hebben we nog niet volop gebruikt, omdat we nog niet goed weten waar we het best ingredienten kopen.
Op de markt hopen we verse groenten en vlees of vis te vinden en dan volgende week zelf wat senegalees te koken.
Warm water is er niet in de keuken noch de badkamer, tot nu toe geen probleem. Douchen met koud water is veel aangenamer.

Zaterdag was het jaarlijkse uitje van het personeel van het dispensaire. Alle dokters, verpleegkundigen en langdurige stagaires mochten mee en wij dus ook.
We hadden geen flauw idee waar we heen gingen en wat we heel de dag gingen doen, er werd ons alleen gezegd om zwemgerief mee te nemen.
Om 8u (volgens afspraak) stonden Heleen en ik aan het dispensaire. Om 8u is de rest beginnen inladen en tegen 9u konden we vertrekken.
Ons busje is de meest kannikapot bus dat ik ooit heb gezien. Iets groter als het schoolbusje van Haacht. Met 25 zaten we erin gepropt op harde bankjes.
Mijn billen zouden pas opgelucht kunnen ademen om 12u. Gelukkig wist ik dat nog niet om 8u, wanneer ik met Heleen een zeteltje uitzocht.
Onderweg zijn we verschillende keren gestopt: om andere mensen op te pikken (4x), om sangria te kopen, om ijs te kopen, omdat iemand naar de supermarkt wou, omdat we verloren gereden waren, omdat er massale files waren
We kregen wel af en toe iets om te snoepen: kaasstokjes, pindanootjes (warme)
Uiteindelijk komen we aan aan wat blijkt het huisje van een neef van het hoofd van het dispensaire te zijn. Met zicht op zee. :-)
Alles wordt uitgeladen: alle kommen, matjes, drank, grote schotels, veel vlees, een muziekinstallatie, apperetiefhapjes,..
Na een dipje in de oceaan (lekker warm, maar super zout), zijn we beginnen aperetieven. De speech van Soeur Madeleine ging over een dokter die weggaat bij het dispensaire, een meisje dat haar diploma vroedkunde heeft behaald en de 2 Belgen die gearriveerd zijn.
Ter gelegenheid hiervan mochten heleen en ik de champagne openen (weliswaar was er met en zonder alchohol aanwezig voor de moslims).
Er waren verschillende soorten hapjes en drankjes om te proeven. Het middagmaal (omstreeks 15u) bestond uit halfgebakken frietjes, super pikante kip en komkommer en tomaat. Dit alles met de rechterhand te eten.
Ik kan je verzekeren, een kippenbout met één hand oppeuzelen is niet zo vanzelfsprekend. Nadien was het dan ook doodnormaal om heel je hand te moeten aflekken. :)
Na het eten begonnen enkele verpleegkundigen te zingen, en dansen en ze hielden niet op. TOt het vertrek enkele uren later hebben ze gezongen, gedanst en muziek gemaakt. Heleen en ik moesten uiteraard meedansen en dat was niet zo gemakkelijk als het leek.
Heleen en ik hadden het zo warm dat we nogeens de oceaan zijn ingedoken. Het blijkt dat het niet vanzelfsprekend is in Senegal dat iemand kan zwemmen. De meesten konden enkel baksteenslag en gingen niet diep.
Opgeruimd en ingepakt vertrokken we terug richting Dakar (Ik kon niet onthouden waar we waren, dus kan het jullie nu ook niet melden, twas alleszins richting Mbour).
In het busje werd er deze keer massaal gezongen en plezier gemaakt. We kregen water in een plastiek zakje om te drinken (gewoon een hoekje afbijten en voilà).
We stonden in massale files en reden door gigantische putten. In Senegal maken ze de snelheidsheuvels zo hoog dat het busje bijna tot stilstand moest komen voor we erover konden rijden en dan nog vlogen we bijna tegen het plafond.
Als kers op de taart komen we toe aan onze kamer en is er een elektriciteitspanne aan de gang. Jeuj Dakar :-)
Twas een geweldig leuke, spannende, ontspannende,lange, boeiende, vermoeiende dag!
Ik ga nu nog snel een douchke pakken en mijn bedje induiken. Morgen moeten we vroeg opstaan voor naar de mis te gaan.

Slaapwel