Liefste bloggers,

Vorige zondag vertrokken we 's nachts met een minibus richting Sirmang.
Dit is een dorpje vlakbij Karang aan de Gambiaanse grens.
Ik kan uw verzekeren dat de baan tussen Fatick en Sokone, vol gaten en bulten in het wegdek, niet zo aangenaam was om af te leggen snachts in een minibus.
Een minibus is te vergelijken met het schoolbusje van vroeger in Haacht, volgepropt met banken en amper beenplaats.
Het was ook niet echt winddicht, waardoor Heleen aan de kant van het raam zowat stijfbevroren was bij aankomst.
Maar goed, het was zeker en vast de moeite. In Sirmang mochten we logeren in het huis van de grote maraboe, tevens vader van Moustapha.
Moustapha en Rokhaya waren het koppel die ons hadden uitgenodigd.
Ze hebben ons echt als princessen behandeld. Onze maaltijden werden naar ons gebracht en er werd voor gezorgd dat we niets tekort kregen.

Dinsdag op woensdagnacht was het herdenkingsfeest voor de geboortedag van Mohammed, de Mauoloud, of in het Wolof Gamou.
Dit begon omstreeks middernacht met gezangen, een toespraak van Moustapha en nog meer gezangen.
Wij zaten in onze traditionele kledij bij de vrouwen op matten op de grond. We hadden een tolk meegekregen zodat we alles zouden verstaan.
De oudere mannen zaten op stoelen en al de rest stond rond de tenten.
Rond 2u zijn de talibés (leerlingen van de maraboe) en Moustapha de marabou gaan halen. Deze heeft dan ongeveer 2u gesproken.
Het ging vooral over de goede weg nemen, een goede moslim zijn en het zondigen te vermijden.
Toen ze de marabou rond 4u terug naar zijn huis begeleiden mochten wij ook gaan slapen.
Na vier uur op de grond zitten was ik dan ook wel uitgeput.
Het feest ging nog door tot 's ochtends vroeg dus oordopjes hebben we wel goed kunnen gebruiken.

De dag voor ons vertrek zijn we de maraboe nogmaal gaan begroeten en toen heeft hij ons elk een amulet meegeven.
Wanneer dit af zal zijn (het moet nog naar de juwelier) zou het ons tegen al het kwade beschermen.
We voelden ons echt wel enorm vereerd om met zo'n grote meneer kennis te mogen maken.
We kregen die dag ook het nieuws dat Moustapha papa was geworden van een dochtertje. Zijn tweede vrouw was net bevallen.
We werden meteen uitgenodigd om donderdag naar het doopfeest te gaan. Op deze dag word de naam pas gegeven.
De terugrit hebben we gelukkig in een gewone auto mogen doen. :D

Eergisteren hebben we Ile de N'Gor bezocht. Een eiland ten noorden van Dakar. Net als Ile de Goree een zalig rustige plaats met prachtige golven.
De oversteek in het bootje was wel plezant. Erin en uit klauteren zorgde voor enkele natte broeken. :)
Ginder zijn we ook Annick en Katleen tegengekomen, enkele medestudenten. Zij genoten van de laatste dag van het bezoek van Katleen.

Gisteren hebben we een pick-nick gehouden aan Cap Manuel met onze broers, het jongste zusje Jeannete, de kleermaker en het liefje van de jongste broer, Laurie-Anne.
Cap Manuel is het meest zuidelijke punt van Dakar.
Wat een prachtige omgeving!! We hebben er over de rotsen geklauterd en zeediertjes bestudeert, alsook veel liedjes gezongen en lekker gegeten.
Wat een zalige namiddag!

Enige nadelig punt na een zalig weekend is dat ik voort eerst in Senegal stevig verbrand ben. Met de wind voelt de zon niet zo brandend aan als ze in werkelijkheid is.

Onze laatste twee maanden naderen en zitten tjokkevol plannen.
We hebben nog zoveel dat we willen zien en bezoeken: Touba, Saint-Louis, een dispensaire in Sokone, Ile de la Madeleine, Village des tortues,...

Volgend weekend gaan we de heilige stad Touba bezoeken en de week erna Saint-Louis.

Binnen 2 weken komt dan eindelijk mijn bezoek aan. Nu begin ik echt wel af te tellen :)

Tot de volgende,

Lisa